Het is 80 jaar geleden dat op 19 mei 1944 vanuit het Judendurchgangslager Westerbork een transport met 691 mensen vertrok, met als bestemming Bergen-Belsen en Auschwitz. Onder deze gedeporteerden bevonden zich 245 Sinti en Roma, destijds zigeuners genoemd. Van hen overleefden slechts 31 het vernietigingskamp Auschwitz. Met razzia’s in het gehele land waren zij drie dagen eerder, op 16 mei, in hun woonwagenkampen gearresteerd en naar kamp Westerbork overgebracht. Ook in Eursinge, in de gemeente Westerbork, was in de zomer van 1943 zo’n regionaal kamp gevestigd. Daar woonden woonwagenbewoners maar ook twee Sintifamilies: Meinhardt en Weiss. Deze groep van 21 personen waren de eerste ‘zigeuners’ die op 16 mei 1944 in kamp Westerbork terechtkwamen. De Holocaust op de Roma en Sinti, door henzelf de Porajmos genoemd, is heel lang slechts een voetnoot in de geschiedschrijving over de vervolgingen door de nazi’s in ons land geweest. Een onbekende geschiedenis, een veelal ook niet gewenste gekende geschiedenis. Pas in 1994 werd er voor de eerste keer in ons land, op het kampterrein van Westerbork, een herdenking gehouden waarin stil werd gestaan bij deze zoveelste treurige episode in de geschiedenis van Sinti en Roma. Toen ook pas werd bekend dat misschien wel het meest bekende foto-icoon van de Jodenvervolging – ‘het meisje tussen de wagondeuren’ – een Sinti-meisje was: Settela Steinbach. Zeker is er sindsdien het een en ander in positieve zin veranderd. Maar er is ook een constante gebleven: achterstelling en, zeker elders in Europa, regelrechte discriminatie. Alle tranen zijn zout, en dat zou de Nederlandse samenleving zich meer mogen aantrekken.